W godzinie adoracji Najświętszego Sakramentu rozpoczynamy dzieło przenoszenia zasług. Ponieważ żyjemy w mistycznym ciele, zasługi jednej osoby mogą być przeniesione na kogoś innego. Św. Paweł pisze, że wierząca żona uświęca niewierzącego męża. Wierzący mąż uświęca niewierzącą żonę. Nikt nie żyje dla siebie, powiada św. Paweł, i nikt nie umiera dla siebie. W pewien sposób dochodzi do przekazania wiary z żony na męża i vice versa. Jeśli nasza twarz ulegnie poparzeniu, lekarze przeszczepią nam skórę z innej części ciała na twarz. Jeśli cierpimy z powodu anemii, lekarze przetoczą nam krew od innego członka społeczeństwa, aby uleczyć nas z anemii. Skoro możliwa jest transfuzja krwi, możliwa jest także transfuzja ofiary. Jeśli można przeszczepić skórę, można też przeszczepić modlitwę. W godzinie adoracji Najświętszego Sakramentu nasze modlitwy, nasze błagania i nasza adoracja zostaną przeniesione na naszych braci i siostry w Chrystusie.

Źródło zdjęcia: gosc.pl

Arcybiskup Fulton J. Sheen

Źródło: Through the Year with Fulton Sheen, 1985 r., str. 181-182.