Chrześcijańska miłość znosi zło, lecz go nie toleruje.
Czyni ona pokutę za grzechy innych, lecz nie jest liberalna w stosunku do grzechu.
Wołanie o tolerancję nie może skłonić chrześcijańskiej miłości do stłumienia w sobie nienawiści wobec diabelskich filozofii, które próbują rywalizować z Prawdą.
Chrześcijańska miłość przebacza grzesznikowi, lecz nienawidzi grzechu; jest ona niemiłosierna wobec błędu w jego umyśle.
Miłość chrześcijańska zawsze na powrót przyjmie grzesznika na łono Mistycznego Ciała; lecz jego kłamstwo nigdy nie zostanie przyjęte do skarbca Jego Mądrości.
Prawdziwa miłość pociąga za sobą prawdziwą nienawiść:
Ktokolwiek utracił zdolność moralnego zgorszenia i pragnienie wypędzenia kupców ze świątyń, utracił również żywe, żarliwe umiłowanie Prawdy.
Miłość chrześcijańska nie jest zatem łagodną filozofią o nazwie „żyj i pozwól żyć”;
nie jest ona rodzajem ckliwego sentymentu.
Miłość chrześcijańska jest natchnieniem Ducha Bożego,
która każe nam miłować piękno i nienawidzić brzydoty moralnej.
Arcybiskup Fulton J. Sheen
Witam
Byśmoże powinno być : „Ktokolwiek utracił zdolność moralnego zgorszenia i NIE pragnienie wypędzenia kupców ze świątyń, utracił również żywe, żarliwe umiłowanie Prawdy.”
Gdyby chodziło o słowo „pragnie”, to tak – brakowałoby przy nim „nie”, ale w tym zdaniu jest słowo „pragnienie”: „Ktokolwiek utracił […] pragnienie wypędzenia kupców ze świątyń […].”