W przypadku osób świeckich istnieje dwojakiego rodzaju niebezpieczeństwo. Z jednej strony, chrześcijanie mogą tworzyć swoiste getto twierdząc, że ich aktywność religijna ogranicza się do bycia w Kościele i do zachowywania przykazań. W ten sposób tacy chrześcijanie tłoczą się w swojego rodzaju igloo, kompletnie oddzielając wiarę od czynu. Inne ekstremum polega na tym, że stają się oni ludźmi tak światowymi, że zupełnie nie potrafią tego pogodzić z wiarą. W efekcie tego oddzielenia religii od świata kultura „wyzwoliła” się od Chrystusa i stała się kulturą szatańską. Aby laikat zachował swoją skuteczność, niezbędne są trzy rzeczy. Po pierwsze, świeccy muszą pamiętać, że są członkami ludu Bożego, że są społecznością. Po drugie, muszą mieć podstawy wykształcenia teologicznego. Święty Piotr powiedział, że powinni oni umieć uzasadnić wiarę, którą jest w nich. Po trzecie, muszą komunikować się ze światem jako chrześcijanie.

Arcybiskup Fulton J. Sheen