Laikat znajduje się w tym samym miejscu, w którym Ewangelia krzyżuje się ze światem, podobnie jak Krucyfiks, który stał na przecięciu kultury ateńskiej, jerozolimskiej i rzymskiej. Laikat przekracza wszelkie granice. Czyni to on w imię Chrystusa. Gdy widzimy ludzi świeckich przychodzących do kościoła w niedzielę, pytamy, czy naprawdę kochają oni siebie nawzajem? Czy jesteście jednolitymi elementami wspólnoty? Czy zbieracie się [w kościele] tylko po to, aby wypełnić obowiązek, próbując w ten sposób uniknąć grzechu śmiertelnego, czy przychodzicie, aby wzmacniać i karmić życie, którym powinniście się dzielić? Czy szukacie swojego rodzaju samolubnego uświęcenia się, niepomni tego, że nasz Pan powiedział: A za nich Ja poświęcam w ofierze samego Siebie? Czy zamierzacie być tacy jak wszyscy wokół was, z wyjątkiem owego cotygodniowego nawyku chodzenia do kościoła? Gdy inni patrzą na tę grupę wiernych, czy pomyślą: „Powinienem być taki, jak oni. Powinienem mieć ich miłość, ich prawdę i ich wewnętrzny pokój”? Zbyt często jest dokładnie odwrotnie.