Jakże piękna lekcja posłuszeństwa dana jest nam w Boskim Dziecięciu z Nazaretu. Nie ma dowodu na to, że Chrystus dał Maryi i Józefowi jedynie symboliczne prawo do kierowania [Nim], przeciwnie – Pismo Święte mówi, że był On im poddany. Wyobraźcie to sobie: Bóg poddany człowiekowi – Bóg, przed którym drżą aniołowie i zwierzchności, poddany jest Maryi i Józefowi. Obserwujemy przy tym wielki, podwójny cud pokory i wywyższenia: Bóg-człowiek okazuje posłuszeństwo niewieście i niewiasta panująca nad Bogiem-człowiekiem; to posłuszeństwo trwało przez trzydzieści lat. Dzięki temu długiemu okresowi dobrowolnego posłuszeństwa, Chrystus objawił, że Czwarte Przykazanie jest fundamentem życia rodzinnego. Mówiąc bardziej ogólnie, w jakiż inny sposób pierwotny grzech nieposłuszeństwa wobec Boga mógłby zostać zniweczony, jeśli nie poprzez posłuszeństwo okazane w ciele przez tego samego Boga, któremu niegdyś się sprzeciwiono? To Lucyfer powiedział: „Nie będę posłuszny” i echo tych słów rozległo się w rajskim ogrodzie. 

Arcybiskup Fulton J. Sheen

Źródło: „The Bishop Sheen Catechism. A Catholic Encyclopaedia”,  1986r., strona nieznana.